Historia Ecclesiastica Gentis Anglorum Lib. I Cap. V (1.5)

(I)

CAP. V

Vt Seuerus receptam Brittaniae partem uallo a caetera distinxerit.

CAP. V

De como Severo separou a parte reconquistada de Britania da restante cun valo.

(II) Anno ab incarnatione Domini centesimo octogesimo nono, Seuerus genere afer Tripolitanus, ab oppido Lepti, decimus septimus ab Augusto imperium adeptus, decem et septem annis tenuit. Hic natura saeuus, multis semper bellis lacessitus, fortissime quidem rempublicam, sed laboriosissime rexit.

No ano cento oitenta e nove dende a encarnación do Señor, Severo, africano de orixe tripolitana, da cidade de Leptis, conseguiu o título de emperador, o décimo séptimo despois de Augusto, e reinou durante dezasete anos. Este, cruel por natureza, importunado sempre por moitas guerras, gobernou o estado certamente con moita decisión, pero con moita dificultade. 

(III) Victor ergo ciuilium bellorum quae ei grauissima occurrerant, in Brittanias defectu pene omnium sociorum trahitur, ubi magnis grauibusque proeliis saepe gestis, receptam partem insulae a caeteris indomitis gentibus, non muro, ut quidam aestimant, sed uallo distinguendam putauit.

Así pois, vencedor nas guerras civís moito importantes que se lle presentaran, por causa da rebelión de case todos os seus aliados é arrastrado as provincias britanas, onde, despois de pelexar moitas veces en grandes e decisivos combates, considerou que a parte reconquistada da illa debía ser separada das restantes nacións sen civilizar, non cun muro, como algúns consideran, senón cun valo.

NB:

1. receptam partem insulam a ceteris indomitis gentibus uallo distinguendam [esse] putauit : exemplo de infinitivo de futuro pasivo.

(IV) Murus etenim de lapidibus, uallum uero quo ad repellendam uim hostium castra muniuntur fit de cespitibus, quibus circumcisis, e terra uelut murus exstruitur altus supra terram, ita ut in ante sit fossa, de qua leuati sunt cespites, supra quam sudes de lignis fortissimis praefiguntur.

Pois un muro [faise] de pedras, pero un valo co que se protexen os campamentos para rexeitar os ataques dos inimigos está feito de terróns de terra, recortados os cales, levántase coma un muro de terra alto sobre a terra, de tal meneira que por diante haxa un foxo, do que foron sacados os terróns, e sobre o muro de terra crávanse por diante estacas de madeiras moito fortes. 

(V) Itaque Seuerus magnam fossam firmissimumque uallum crebris insuper turribus communitum, a mari ad mare duxit: ibique apud Eboracum oppidum morbo obiit. Reliquit duos filios, Bassianum et Getam: quorum Geta hostis publicus iudicatus interiit; Bassianus Antonini cognomine adsumpto, regno potitus est.

Así pois Severo fixo de mar a mar un grande foxo e un moito sólido valo, reforzado ademais con numerosas torres: e alí na cidade de Eboraco morreu por mor dunha enfermidade. Deixou dous fillos, Basiano e Xeta: destes Xeta morreu despois de ser xulgado inimigo do estado; Basiano, despois de tomar o "cognomen" de Antonino, fíxose co poder.