Nennii Historia Britonum 45

[De reditu barbarorum et de cosilio fallaci capto]

At barbari reuersi sunt magno opere, cum Guorthigirnus amicus illorum erat propter uxorem suam, et nullus eos abigere audacter ualuit, quia non de uirtute sua Brittanniam occupauerunt, sed de nutu Dei; contra uoluntatem Dei quis poterit et nitatur? sed quomodo uoluit Dominus fecit, et ipse omnes gentes regit et gubernat.

Pero os bárbaros retornaron cunha grande forza, cando Guortixirno era o seu amigo a causa da súa muller, e ninguén puido con decisión rexeitalos, porque non ocuparon Britania polo seu merecemento, senón polo consentemento de Deus; quen podería e se esforzaría contra a vontade de Deus? Pero como quixo o Señor fixo, e el a todas as nacións rexe e goberna.

Factum est autem post mortem Guorthemir, regis Guorthigirni filii, et post reuersionem Hengisti cum suis turbis, consilium fallax hortati sunt, ut dolum Guorthigirno cum exercitu suo facerent. At illi legatos, ut impetrarent pacem, miserunt, et ut perpetua amicitia inter illos fieret. 

Pero aconteceu que, tras a morte de Guortemir, fillo do rei Guortixirno, e trala marcha de Henxisto coa súa turba, inducíronos a unha decisión falaz, para enganar a Guortixirno co seu exército. Eles enviaron embaixadores para pediren a paz e para que houbese entre eles sempre amizade. 

At ille Guorthigirnus cum suis maioribus natu consilium cum omnibus fecerunt, et scrutati sunt quid facerent; tandem consilium omnibus fuit ut pacem facerent, et legati eorum reuersi sunt, et postea conuentum adduxerunt, ut ex utraque parte Brittones et Saxones in unum sine armis conuenirent, ut firma amicitia esset.

Pero Guortixirno consultou con todos os seus maiores, e consideraron que debían facer; finalmente o parecer de todos foi facer a paz, e os embaixadores deles retornaron, e despois propuxeron unha reunión, que de ambas as dúas partes os britóns e os saxóns se runisen nun mesmo lugar sen armas, para que a amizade fora firme.